|
گل ارکيده
Sunday, December 10, 2006
شاخه ای تکيده گل ارکيده
با چشمای خسته لبهای بسته
غم توی چشماش آروم نشسته
شکوفه شاديش از هم گسسته
آشنای درده خورشيدش سرده
تو قلب سردش غم لونه کرده
مهتاب عمرش در پشت پرده
هر ماه سالش پاييز سرده
دستای ظريفش تو دست مادر
پيکر نحيفش چون گل پرپر
از محنت و درد آروم نداره
سايه سياهی رو بخت شومش
ارکيده تنهاست زير هجومش
طوفان درد پايون نداره
دست من و تو ميتونه با هم
قصری بسازه با رنگ شبنم
شکوفه ای که غمگين و سرده
گل ارکيده ست نميره کم کم
بيا نذاريم گل ارکيده
گلی که چهره ش پاک و سپيده
که توی پاييز شاخه ای بيده
بهار نديده بميره کم کم
(راستش داشتم اين آهنگ رو گوش ميکردم از شعرش خوشم اومد نوشتم اينجا، همين!)؛
|
